De volgende 'ochtend' nuttigden we een rooftop ontbijt. Nog even genieten van de laatste rust, en dan als echte trotters de stad induiken. Het beloofde een warme dag te worden...
Op straat hielden we een Riksja aan en we trokken naar het paleis der winden. Bij het uitstappen gaf onze vriendelijke chauffeur ons nog de goede raad mee niet mee te gaan met mensen en nergens te blijven plakken en gratis thee te nuttigen. Drugs, you know...
Jaipur is zo'n stad waar je eigenlijk voorbereid heen moet gaan. Je kan niet uitstappen en zoals zovele toeristen doelloos wat rondkijken waar je zometeen eens heen zou gaan. Dat maakt je namelijks een heel makkelijke prooi voor locals. We zetten dus stevig de pas erin en trokken, na de voorkant bewonderd te hebben, naar de achterkant van het paleis der winden. Zoals de naam doet vermoeden, was het er aardig koel te vertoeven. We lieten ons vangen aan de audiotour, maar op die manier begrepen we toch een beetje waar we in rondliepen. Vanboven op het paleis had je een prachtig zicht op de stad. Een vooruitstrevende stad die in dambordpatroon werd opgetrokken. Daarna zochten we een riksja die ons naar het Amber fort zou brengen. We spraken een prijs af en hij zou ons daarna ook naar het hotel terugbrengen. Het Amber fort is zoals alle gebouwen in Indie. Mooi vanbuiten, maar triest en verlaten aan de binnenkant. Heel soms, en vaak met de ogen toe, kan je nog een zweem van de grootsheid terugvinden die deze paleizen ooit uitgestraald moeten hebben. Nu vind je er veeleer duivenkak in terug. Een verdoken parel vonden we in het atrium van het paleis. http://4ic.be/zM Een flikkering van glas en andere versieringen. Wanneer ze er vroeger kaarsen in aanstaken, begon een schaduwspel in werking te treden dat indrukwekkend zou zijn. Samen met het licht was hun nut ook het weerkaatsen van de warmte.
We vertrokken met onze driver richting hotel, maar niet voordat hij overal haldhield met de steeds wederkerende vraag of we zeker niet wilden shoppen. We wilden echter naar het hotel, en allicht omdat hij niets verdiend had aan ons te laten shoppen, bleek de prijs van de rit ineens niet meer zo fix als afgesproken. Na enkele minuten discussie stelde hij zich tevreden met het afgesproken loon. We aten snel nog iets in het hotel en vertrokken naar de bushalte om richting Pushkar te vertrekken, via Aimer. We hadden daar afgesproken met Isabel, die ons een hotelletje had versierd voor 400 rps per nacht (6 euro).
In het busstation bleek er geen plaats meer op de bus. Omdat ik toch graag in Pushkar zou geraken, bleef in aandringen. Hij ging het 'eens vragen'. Toen hij 2 min later terugkwam bleek er toch plaats op de bus. Toen we nog eens 20 min later op de bus zaten, bleek dat we de enige twee waren... Allicht moest beslist worden of de bus zou rijden of niet. Enkele minuten later waren we toch aangedikt tot een 7-tal personen en trokken we in rechte lijn naar Aimer. We kwamen pas laten aan, rond 21.00, en moesten de laatste 25 km naar Pushkar nog met een taxi afleggen werd ons gezegd. Moedig kropen we echter in een Riksja en legden zo de tocht af. In het hotel werden we vriendelijk onthaald. We betrokken samen met Isabel de enige twee kamers van het hotel. Uitgehongerd aten we nog een lekkere pizza met groenten. In Pushkar ligt namelijk een heilig meer, en in een straal van 2 km errond mogen vlees noch eieren genuttigd worden. Uiteraard slapen we op 500m van dat meer, wat betekent dat ik sinds enkele dagen geen vlees verorberd heb. We spoelden het vuile zand en stof van Jaipur weg met een koude douche en kropen op de wol.
Vandaag trokken we met Isabel naar het meer http://4ic.be/Fc. In dit heilige meer kan je jezelf wassen. Als toerist droppen ze je ook bloemen in je hand die je dan in het meer moet gaan werpen. Dan word je gezegend door de priester en een pak geld afhandig gemaakt. We gingen een tijdje op de trappen zitten van het meer en luisterden naar een met Isabel bevriende familie muzikanten. Na een tijdje trokken we over de heilige brug en wandelden we door wat kleine straatjes. Een klein hongertje maakte zich meester van ons, en dus gingen we in een gloednieuw restaurant met prachtige tuin iets eten. Aangezien het restaurant gloednieuw was, hadden ze eigenlijk nog niets wat op de kaart -die er helemaal niet zo nieuw uitzag- stond. Uiteindelijk konden ze ons dan toch twee schotels serveren... We trokken verder en namen voorlopig afscheid van Isabel. We gingen naar de enige tempel van Brahma, die we niet bezochten omdat het vuil was (blootvoets) en druk. Je moest ook je fototoestel achterlaten, en enkele jonge mannetjes wilden dat maar al te graag doen. Zonder vooroordelen vonden we dat maar verdacht. Brahma wordt enkel hier vereerd met een tempel omdat, volgens de legende, hij een offerfeest wilde houden waarbij zijn vrouw aanwezig moest zijn. Zij kwam echter niet opdagen en omdag hij erg boos was veranderde hij een koe in een vrouw (easy) en trouwde daar gauw mee. Zijn vrouw kwam dit te weten en werd heel erg boos. Ze zwoer hem dat hij nergens behalve hier zou vereerd worden, en zo geschiedde...
We lieten ons opgaan in de massa van de marktstraatjes, kochten een limoenpers zoals men in Cuba ook gebruikt (Mojito!) en gingen opzoek naar sierraden. Pushkar is de zilverstad bij uitstek. We vonden ons twee symbolische, zilveren ringen en na wat onderhandelen werd de prijs vastgelegd op 7 euro, voor de twee samen. Goedkoper konden we ons lot niet bezegelen. Genietend van onze nieuwe status trokken we naar het hotel, lazen we een boekje met een theetje en besloten we jullie op de hoogte te stellen van deze nieuwe verwikkelingen in ons liefdesleven.
Nu gaan we samen met Isabel nog iets eten, en dan zien we wel weer wat de nacht verder brengt. Morgen plannen we naar Bundi te gaan.
Shanti Shanti
S & A
Geen opmerkingen:
Een reactie posten