Vandaag ben ik eindelijk terug uit mijn bed geraakt, na een dagje zwaar afzien vanwege koorts en andere lichaamssappen die een uitweg zochten uit het lichaam. Om te beginnen met wat vertrouwd voedsel at ik een toastje met nutella en dronk ik een kopje thee. De eerste stapjes in het daglicht maakten me nog wat duizelig, dus trokken we nog even terug naar boven,naar de kamer om wat bij te rusten.
Tegen 13.00 daalden we af naar beneden, om samen met Isabel eindelijk onze trektocht te maken naar de waterval. Vijf minuten nadat we vertrokken waren, bleek dat de waterval tot bij ons gekomen was. Het regende ouderwetse oude wijven hier in Manali. Moedig trokken we toch maar verder, door de modder, door de velden... We hielden halt in het volgende dorpje en dronken, schuilend voor de steeds harder wordende moessonegen, een kopje thee. We besloten naar de 'grote' baan te wandelen en een Riksja terug naar huis te nemen. Eens daar aangekomen, bleek dat de riksja veel te veel geld vroeg voor zo'n korte rit. Althans in de ogen van Isabel, want wat weten wij daar nu eenmaal van. Het was ondertussen ook minder hard aan het regenen, dus we besloten nog even door te wandelen tot aan de tempel met de warmwaterbronnen. Jongens en meisjes gescheiden, uitkleden tot op de onderbroek, maar wel een heerlijk warm ontspannend badje kunnen nemen. Daarna terug in de natte kousen/schoenen, T-shirt... Dit keer vonden we wel een betaalbare Riksja en weg waren we! Nog een korte stop aan een bankautomaat, even kort door het veel drukkere New Manali wandelen en dan de berg op naar old manali. Ik viel ondertussen bijna door mijn beentjes vanwege 2bokes met nutella op 2 dagen. We stopten bij de German Bakery in de straat en kochten een lekker stukje kaastaart. In Indie noemt elke bakkerij die zich wat exotisch wil voordoen ' German Bakery '. Dat komt omdat er ooit een Duitser naar Khatmandu was verhuisd en daar een bakkerij had opgendaan. Sindsdien werd dat stelselmatig overgenomen in recept, naam en afstand, totdat zelfs de bakkers in Manali German Bakeries geworden zijn...
Na een werverdiende warme douche lazen we een boekje op ons terras. Straks trekken we met Isabel nog naar een restaurant om een lekker visje te eten. Eigen van de streek en licht verteerbaar! Een echte aanrader dus.
Ahja, we kochten ook nog onze bustickets om morgen terug naar Delhi te gaan, en vandaar verder naar Rajastan. De busrit duurt 12 uur, en nadat we vorige keer in een lekkende zeef meereden, kochten we nu iets duurdere kaartjes (14 euro) voor een hele luxe bus waarvan je de zetels echt tot een bed kan maken en er bij het instappen koekjes, water en een dekentje op je stoel liggen. Laat maar komen die handel!
Shanti Shanti!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten