Nadat we opstonden en een pannenkoek met Nutella aten, gingen we de hort op voor een korte uitstap. We hadden nl met Isabel afgesproken om samen on 15.00 een taxi te nemen naar het busstation. Pushkar ligt in een klein dalletje, met links een grote en rechts een kleine heuvel. We besloten de kleine heuvel te beklimmen.
We vertrokken richting voet van de heuvel en lieten ons enkel tegenhouden door een kleine lokale regenbui. Toen we verdertrokken wilde ook local graag weten waar we heen gingen. 'Mountain', riepen we in koor, waarna hij zei: 'shortcut, second road go right'. En zo geschiedde. We kwamen op de flank van de berg en volgden een klein paadje dat plots stopte. Voor ons lag een grote woestenij. Links boven ons zagen we in de verte wel mensen wandelen over een pad. Shortcut mijn kl**** ja... Koppig als we zijn begonnen we op handen en voeten de berg te beklimmen tot we op het paadje terechtkwamen. De laatste 20 m legden we vrij gemakkelijk af, vergeleken met voorgaande... Boven aangekomen, badend in het zweet, keken we neer op de stad en zagen we dat het goed was. We daalden terug af en kuierden nog een beetje door de straatjes, op zoek maar een broek voor Annelies en zelfs voor mij. Nu heb ik zo een mooie broek waarmee je heel de dag kleermakerszit moet zitten, en waarbij alles wat je vertelt voor kunstzinnig wordt genomen.
Soit, we gingen naar onze guesthouse, deelden nog een pizza en vertrokken richting de taxi. Echter niet vooraleer de uitbater ons een adresje meegaf van zijn neef in Bundi, waar we zeker onderdak zouden krijgen tegen een 'special price my friend'. De taxi kwam op z'n Indisch, een pak te laat waardoor Isabel dreigde haar trein te missen. Toch trokken we op ons dooie gemak richting Aimer. Wij namen afscheid van Isabel met de belofte dat we elkaar weer zouden zien in Brussel. Daarop trokken we naar het busstation. Aan het loket bestelden we een ticket naar Bundi voor een A/C bus. Met een brede glimlach sprak de man:'No A/C bus, only local bus'. De volgende vijf uur werden we zodanig geplet tussen de locals dat onze knieen er pijn van deden. Ook hadden we geen enkel idee waar we waren gezien de voertaal slechts Hindi was. Annelies had weer een fan erbij die zijn blik niet van haar kon afhouden, en mijn gezangen ook danig wist te apprecieren. Vijf uur later zagen we een mooie stad oplichten uit de vallei, we kwamen aan in Bundi.
De riksja bracht ons naar onze guesthouse, de Elephant stable. De slaapkamers zijn, zoals de naam doet vermoeden, oude olifantenstallen. We werden aan de dis uitgenodigd, waar we kennis maakten met twee meisjes uit Devon (UK), een hippie uit Frankrijk en in de verte een oude hippie uit wallonie die reeds 10 jaar aan het rondtrekken was in Indie op een verroeste motorfiets. Terwijl wij wachtten op ons avondmaal, dat we in de verste verte zelf hadden kunnen kiezen, trok de Fransman met z'n Engelse verovering naar bed, zodat wij alleen overbleven, samen met een horde krekels en sprinkhanen. Na een pittige omelet en een frisse pint trokken we eveneens naar bed. Het rook er echter of we bij tante Reine in de kast werden opgesloten.... Overal lagen mottenballen verstopt bij wijze van een verfrissende pot-pourri na te bootsen.
De volgende morgen werden we gewekt door Indisch gerochel. We selecteerden enkele kledingsstukken om naar de locale Lanudry te brengen en slopen snel weg, in de vrees daar een ontbijt te moeten eten. We trokken naar het eerstvolgende restaurant waar we een pannenkoek met Nutella bestelden. Een paar uur later kregen we een zeemvel met het laatste van een oude pot Nutella. De man verklaarde zijn actie door te zeggen dat zijn pannenkoeken vroeger rijkelijk met Nutella besmeerd werden, totdat er enkele toeristen ziek van werden. Eerder uit medelijden dan van de honger begonnen we met lange tanden aan onze pannenkoek.
We zochten een vriend van Isabel op die onze treinkaarten zou boeken voor onze reis van Bundi naar Agra. De server van de Indische NMBS lag plat, dus hij zou later nog eens proberen. In het andere geval kregen we morgen zijn motor! om zelf de kaartjes te gaan kopen in het station... Hij leidde ons even rond in zijn guesthouse en we zagen dat het goed was. Ondertussen zagen we plots onze gewassen kleren opduiken in het straatbeeld.
Tijd voor cultuur: We bezochten het city palace en het fort. http://4ic.be/Uq Net zoals alles in Indie was dit mooi vanbuiten, maar vervallen vanbinnen. Af en toe zag je tussen de vleermuizen die hingen te slapen door nog een mooie muurschildering uit een ver vervlogen tijd. Na de eerste klim tot aan de palace, klommen we verder naar het fort, vanwaarop je een mooi zicht had over de stad. Ondertussen werd Annelies nog gauw even aangevallen door een aap, die met tanden bloot haar achterna sprong....
Boven op het fort laveerden we tussen twee Engelsen, een Israelische en enkele andere apen door van wal naar wal. We wilden ook nog een zijgebouwtje bezoeken, maar omringd door apen, en bevreesd van het geluid dat uit dat gebouwtje kwam (huilende aap), bliezen we de aftocht en daalden verder af. We liepen heel het dorp door tot aan de groentenmarkt, waar we een verse fruitsap dronken. Afwachten hoe die gaat bekomen... We werden kort aangeklampt door enkele locals, uitgenodigd in een antiekzaak en we schuilden voor de regen in een internetshop -waar we ontdekten dat onze vlucht vervroegd was en meer tussenstations aandeed. Evenals van de regen nemen we (voorlopig) van jullie afscheid, maar net zoals de regen zullen we gauw terugzijn!
Shanti Shanti
Geen opmerkingen:
Een reactie posten