maandag 13 september 2010

Back to start

Bij het krieken van de morgen rolden we uit ons bedje. Als ontbijt: Taj Mahal bij zonsopgang. Bij het buitengaan van de guesthouse kregen we nog de raad mee om de riksja's aan de uitgang te negeren (iets waar we de laatste tijd erg in getraind zijn geworden) en er eentje op de kop te slaan aan de rotonde. En zo geschiedde.
Nadat we menig gids van ons af konden slaan en onze tickets bemachtigden, maakten we ons op voor het moment supreme...
Achter de bescheiden poort van rode steen verscheen het prachtige bouwwerk! De Taj Mahal! In het echt is de Taj Mahal veel prachtiger dan alle foto`s die je ervan zal vinden. Opgetrokken in witte marmer, vier torens die een beetje scheef staan zodat bij een aardbeving ze nooit op de Taj zullen vallen en geflankeerd door langs de ene kant een moskee en langs de andere kant een replica ervan om de symmetrie te bewaren. Dit is echter geen moskee gezien ze niet naar Mekka is gericht. Een enkel detail doorbreekt echter de symmetrie van het geheel... het graf van de koning. Hij had dit monument voor zijn vrouw gemaakt die vroegtijdig was gestorven. Zijn zoon wou de macht overnemen en gooide de vader in het gevang. Daardoor ging de bouw van de tweede Taj Mahal waarin hij opgebaard zou worden niet verder. De zoon zette het graf van de vader naast de kist van de moeder, waarrond alles symmetrisch is opgebouwd. Hierdoor is heel de symmetrie verloren. We bleven nog een tijdlang genieten van dit bouwwerk van dichtbij en veraf en trokken dan verder naar het Agra fort. Ook hier weer vond ik het mooier vanbuiten als vanbinnen.  Hier in dit fort werd de vader opgesloten door de zoon, en kon hij vanin zijn gouden cel kijken op de Taj Mahal in de verte. Romantisch.
We wilden graag naar Fathepur Sikri gaan. Onderweg naar het treinstation kregen we toch een hongertje en besloten we te gaan ontbijten. In de hel van Agra zagen we in de verte een hotel met restaurant. We werden naar een  duistere bar geleid waar duistere figuren zaten pinten te drinken en zaakjes te regelen. We bestelden kaasomelet en toast. Geen van beiden proefden kaas in de omelet maar toch werd ze aangerekend. We kloegen hierover maar moesten toch volle pot betalen. Om ons nog wat te jennen kwam een ober met een pot kaas uit de keuken gelopen de we meekregen.  Dan maar naar het treinstation. Na een uur wachten kwam de trein eindelijk aan. Alle mensen dromden samen om erop te springen. Een ware heksenketel. Binnen de 3 minuten zat de trein helemaal vol en hingen er mensen uit de ramen, aan de raam, in de deur en uit de deur. De trein puilde maw helemaal uit. We vonden het ineens geen slecht idee om met de bus te gaan. Zo geschiedde. Een uur hobbelen later kwamen we aan in een nieuwe heksenketel. De buschauffeur kon nergens door omdat de stad afgeladen vol zat. Kermis dachten we, na in de verte enkele speeltuigen gezien te hebben. Moslimfeestdag bleek later. In Fatepur sikri is eigenlijk maar een ding te zien, de vindplaats van Fathepur Sikri. We trokken tussen het gewoel de berg op als enige blanken en hadden extreem veel bekijks deze keer. Mensen drongen samen rond ons, bekeken ons, waren dronken en grof. Moedig gingen we door en betraden na onze schoenen uit de doen de heilige grond. Het was er zo vol als ne pensketel en de mensen waren heel heel onbeleefd en het was er erg vuil. Nadat er een 100 tal mensen rond ons stond om ons aan te gapen, besloten we naar beneden te gaan en weg te gaan uit deze hel. We hadden echt een slechte dag gekozen.  Beneden aten we nog iets klein en we trokken terug naar de bushalte, waar de eyeballs weer rond ons stonden.  Toen de bus eindelijk kwam wilde hij zijn deuren niet opendoen om die dronken bende mee te nemen. De mensen klopten woedend over de bus en trokken aan de deur. Ik ging verhaal halen bij een attendent die zei dat wij wel meemochten. Hij leidde ons naar de deur van de buschauffeur en mochten over zijn schoot de bus inkruipen. Plots kreeg de meute de deur opengetrokken en bestormde iedereen de bus. Wie er niet inraakte kroop op het dak. We vertrokken met een joelende menigte op het dak en een bus die afgeladen vol zat.  De buschauffeur reed weg aan 10 km/uur en zei dat ie pas sneller zou rijden als iedereen een ticket had. Aan de tolpost lieten we de mensen van het dak zodat we hen iets verder weer konden oppikken. Tegen 120km/u stoven we weg met mensen op het dak. Tot ons plezier begon het toen te regenen.
Terug aangekomen in Agra zochten we een trotterrestaurant op dat vlotte bediening en lekker eten had. Daarna gingen we te voet naar de guesthouse, kregen we het voor elkaar de muis buiten te zetten en vielen we in slaap. Nuja, echt slapen deden we niet in dat krot.
De volgende dag trokken we om de tijd te doden naar de Taj Mahal voor een ontbijtje. We hadden gelezen van een gezellig klein restaurantje.  De eigenaar toverde vanalle verse gerechten tevoorschijn met slechts twee kookvuren!  Daarna dwaalden we nog wat rond in de kleine straatjes en hielden we de locals voor de gek.  Telkens ze ons benaderden, waren wij hen voor en boden onze diensten als gids aan, stelden we voor om mini Taj Mahals te kopen of andere relikwieen. Dit was doeltreffender als No Sir zeggen want lachend lieten ze ons gerust. Niet veel later trokken we met een dolle rit naar het treinstation.  Annelies mocht van de chauffeur zelfs met de Riksja rijden, een aanbod dat ze wijselijk afsloeg. In het station deden we wat elke Indier doet in een station, lang wachten op de trein. De rit naar Delhi ging aan een vlotter tempo dan wat we gewoon waren.  In Delhi besloten we eens een prepaid riksja te nemen. De chauffeur bracht ons naar waar we helemaal niet moeten zijn. Na wat geruzie bracht hij ons naar waar we ook niet moesten zijn maar toch al meer in de buurt. We stapten uit en gaven zijn bonnetje, maar hij vroeg nog extra geld. Wij weigerden en lieten hem al vloekend en heel boos achter. Niet veel later kwamen we aan waar we onze reis begonnen. Bij Meera. We hadden een geweldig avondmaal samen met een Amerikaans koppel dat 4! dagen op reis was in Indie. De man was firefighter in the US army en gestationeerd in Koeweit. Zij deed zijn geld op met extra studies. Wij wisselden verhalen uit over onze reis met spannende verhalen over het leven in Koeweit. Zo rijdt men op de snelwegen in verschillende snelheden. De rijke inwoners scheuren met Lamborghinis en Ferraris tegen 220, de arme mensen tegen 40 en de expats houden zich aan de snelheid van 120 per uur. Geen wonder dat er af en toe een auto rond de boom geplakt hing. Ken was heel fier over de grootte van zijn brandweerwagen en ging ter bewijs enkele foto`s halen. Meera vond het welletjes en na een verfrissende douche doken we eindelijk eens in een knus, zacht bed met echte gewassen lakens.
Morgen plannen we nog een scheerbeurt (hoogst nodig), een tocht door Delhi om enkele inkopen te doen, gaan we iets drinken met de twee casters die we in Dharamsala ontmoetten en trekken we terug naar de luchthaven richting huis.

Wij vonden de reis in alle opzichten geslaagd en raden iedereen warm aan eens naar Indie af te zakken.

We hopen dat jullie een beetje van onze avonturen hebben genoten en lat.en jullie graag weten wanneer ons volgend avontuur eraan komt. Geinteresseerden zijn zeer welkom om een bij een drankje nr de foto`s te komen kijken!

Namaste,
Simon & Annelies

1 opmerking:

  1. Absoluut genoten van jullie reisverhaal! Veilige trip terug naar huis. We zijn benieuwd naar die foto's!

    BeantwoordenVerwijderen