zondag 29 augustus 2010

Een helse tocht naar de Lama

In ons hotel, dat een beetje op Fawlty towers lijkt, kon er enkel eten genuttigd worden op de kamer. Na eens goed uit te slapen bestelden we een ontbijtje van French Toast en wel erg gesuikerde confituur. Shimla werd door de Engelsen gebombardeerd tot zomerhoofdstad omdat het daar aangenamer te vertoeven was. Geen wonder dat het vol Engelse gebouwen staat. We trokken naar een kasteeltje, dat deed denken aan Oxford University. Het werd vroeger bewoond door Engelse hoogwaardigheidsbekleders, maar werd nu bewoond door studenten. Een soort Pauscollege. Behalve dat er geen bier gedronken werd, geen eigen bar aanwezig was, effectief gestudeerd werd, alleen jongens vertoefden…



We trokken verder naar de helihaven. Het leger had nog ergens wat vlakke grond liggen waar een heli op kon landen, en aangezien er maar weinig gevlogen werd, hadden ze er dan maar een golfterrein van gemaakt. Men bekeek ons maar raar toen we daar belandden, maar enkele welgestelde burgers waren geinteresseerd in ons. We werden onthaald als hun gasten en uitgenodigd om in the 17th hole iets te nuttigen. Het spreekt voor zich dat daar wel bier, whiskey… te verkrijgen was. Onze eerste pint op Indiase bodem dus. De welgestelde burgers – sheriff, dokter, en nog iemand – verloren al gauw hun interesse en begonnen aan hun spelletje golf. Wij vertrokken naar het legermuseum. Behalve dat er wat kostuums, wapens, instumenten en foto’s gestald werden, kan ik hier weinig over vertellen.


We namen een taxi naar de mall – de Nieuwstraat van Shimla – en gingen wat eten. OP de achtergrond een gejoel van toeters, bellen, zangers … Blijkbaar was het de bijna verjaardag van Krishna en dat moest nu al gevierd worden. Niet enkel in Belgie begint Kerstmis eind oktober… Een stoet kleurrijke mensen trok al zingend, dansend en musicerend de stad door. Er waren enkele opdrachten die ze onderweg moesten vervullen. Om de zoveel meter hing een aarden pot boven de weg. Enkele stoere locals maakten een flinke piramide en de bovenste moest in 1 slag de pot stukslaan. Lukte hem dat, werd hij beloond met een gekleurde, aardig ruikende smurrie over zich heen te krijgen. Later vernamen we dat er ook een geldprijs aan vast hing. Dat verklaarde alleszins de gretigheid.
We trokken verder naar ons hotel en konden in de donker net een aanval van enkele boze apen afslaan. Terwijl we in het hotel wachtten op de bus, hadden we een aardig gesprek met de twee heren van het hotel. Zij vertelden innemend over de geschiedenis van Indie, Tibet,...
We namen afscheid en gingen naar het busstation. Tegenover deze hel bleken de busstations in Marokko slechts een voorgeborchte. Uiteindelijk vonden we onze deluxe class bus. Deluxe houdt trouwens in dat de zetels van dit smerig gevaarte naar achteren klappen. We vertrokken langs een baan die in Belgie wegens haar smalheid een eenrichtingsweg zou zijn. Hier echter kruisten bussen en trucks elkaar alsof het een lieve lust was. De remmen van de bus krijsten als een nest jonge katten om hun moeder.  Beste was om de Ipod in de oren te steken, en kruisgebed te maken en verder niet te veel vragen te stellen.  Rond 6.30 bereikten we uiteindelijk Dharamsala. We namen een taxi, bestuurd door een kind van ruwweg geschat 14 jaar die slechts in eerste versnelling de berg opreed. Hij leek zich van weinig iets aan te trekken, tenzij toen hij over de poten van een hond reed. We kwamen aan in het hotel, dat gerund werd door een Belgisch Indiaas koppel. We mochten inchecken en sliepen nog enkele uren uit in de kamer. Na een deugdzame douche gingen we ontbijten in een koffiebar waarvan de uitbaters elk een bezoekende hippie hadden opgeschaard. Even later checkten we in, en we vroegen aan de uitbater vanwaar zijn Belgische eega dan wel was. Hij moest dit even opzoeken in zijn incheckboek, maar ze bleek uit de Wevinnestraat te Molenstede-Diest te komen. It's a small world after  all. Helaas was ze tot het einde van de maand op een niet nader bepaalde locatie.
We trokken de stad in en kuierden naar de tempel van de Dalai Lama. Toevallig was de man een lezing aan het geven. Dit verklaarde meteen waarom het zo rustig was in het dorp. Nadat ik gestript werd van al mijn bezittingen, mocht ik ook de Heilige grond betreden.  Aangezien wij geen speciaal pasje hadden, mochten we niet tot op de verdieping van de Lama zelf gaan. We werden verplicht te volgen via luidsprekers en een televisie tussen honderden anderen. Iedereen liep met een radiotje rond, want de woorden van zijne Hoogheid werden simultaan vertaald. Terug op straat werden we tegengehouden door een jongen in een Metallica T-shirt die ons kwam vertellen dat we onze vriendschap, familie edm achter ons moesten laten en door dans en meditatie even tot onszelf moesten komen door naar ons lichaam te luisteren. Voor meer info http://www.subbody.net/ Mijn lichaam vertelde me echter door een licht gerommel in de buik dat het dringend tijd werd een eetgelegenheid of een toilet op te zoeken. Ik laat volgende keer zeker weten welk het geworden is!

1 opmerking:

  1. Ben benieuwd naar de boodschap die je lichaam liet geworden.Ben er ook van overtuigd dat je ginder ook niet naar je lichaam zal luisteren. Het is hier immers ook nog nooit gebeurd.
    Waar en door wie en waarom werd je gemasseerd zoals je in je berichtje meldde.
    we hopen dat voor jullie het Indiase eten en drinken nog geen problemen heeft opgeleverd. We zullen eens aan jullie denken als we vanavond spek en appelschijfjes op zijn Halens eten. n
    Waar gaat de reis nu naartoe?
    Nog even zeggen dat - mocht je indertijd Britse romans geschreven tot in het interbellum - gelezen hebben dat je dan menige beschrijving van Shimla en dharemsala gelezen had. Maar ik vermoed dat je toen meer interesse had in literaire hoogstandjes zoals KIEKEBOE OF hOE MAAK IK EEN GOEIE MOCHITO;
    Nog een fijne trip en doe de groeten aan Basil en Manuel

    BeantwoordenVerwijderen